(Φωτογραφίες από το μπλοκ αναρχικών γυναικών στην πορεία ενάντια στην έμφυλη βία στις 24 Νοέμβρη στην Αθήνα)

By A.P.O. - November 26, 2018

Με πανό «Ενάντια σε κράτος και πατριαρχία –για τη Χειραφέτηση και την Αναρχία» της Ομάδας ενάντια στην πατριαρχία (Α.Π.Ο.)  και «Η έμφυλη βία είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός» των Αναρχικών Συντροφισσών ενάντια στην πατριαρχία, συμμετείχαμε στην πορεία κατά της έμφυλης βίας που πραγματοποιήθηκε χτες 24 Νοέμβρη στην Αθήνα.

Στη συγκέντρωση στην Καπνικαρέα, πριν ξεκινήσει η πορεία, φωνάχτηκαν συνθήματα έξω από τον φούρνο «Αττικά» -θυγατρική του «Χωριάτικου»- ιδιοκτησίας του επιχειρηματία Γιαννακόπουλου υπεύθυνου για δουλεμπόριο γυναικών: «Αττικά – Χωριάτικο δεν είναι αρτοποιεία, κρύβουνε το trafficking, τη σύγχρονη δουλεία».

Στην πορεία φωνάζονταν συνθήματα όπως: «Η έμφυλη βία της αστυνομίας κρύβει τον “φεμινισμό” της κυριαρχίας», «Από το Μεξικό μέχρι την Τουρκία αγώνες γυναικών για την ελευθερία», «Η ελευθερία δεν δίνεται με νόμους, με αγώνες απ’ τα κάτω κερδίζεται στους δρόμους», «Πρόσφυγες εργάτριες της γης οι κολασμένες- το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένες», «Στην Ομόνοια δεν έγινε ληστεία, κράτος και αφεντικά κάναν δολοφονία».

Το αναρχικό μπλοκ κατέληξε στην πλατεία Εξαρχείων, στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας ενόψει της δίκης των μπάτσων βασανιστών που θα γίνει στις 29 Νοέμβρη στην Ευελπίδων.

ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΙ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΙ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Σ’ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΓΗ!

(25η Νοέμβρη Ημέρα αντίστασης και αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισμό - Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία)

ΟΜΑΔΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
By A.P.O. - November 23, 2018

H 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, 31 χρόνια μετά τη δολοφονίατριών αντιδικτατορικών αγωνιστριών,των αδελφών Μινέρβα, Πάτρια και Μαρία-Τερέζα Μιραμπάλ από τους άντρες της ασφάλειας του δικτάτορα Τρουχίγιο στον Άγιο Δομίνικο.

Η πατριαρχία αποτελεί ένα από τα θεµέλια του κόσµου της εξουσίας και βασικό στοιχείο κοινωνικής αναπαραγωγής του. Η ένταση της βίας που δεχόμαστε από τους κυρίαρχους σε όλα τα πεδία της καθημερινής ζωής δε θα μπορούσε να διαφέρει από την ένταση και της πατριαρχικής βίας. Οι ίδιοι θεσμοί και οι μηχανισμοί τους που καλλιεργούν, επιβάλουν και συντηρούν την έμφυλη βία παρουσιάζονται σήμερα ως οι υπέρμαχοι της εξάλειψής της. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί που αθωώνουν βιαστές, που καταδικάζουν τις γυναίκες που αντιστέκονται στο βιαστή τους, που διαπομπεύουν και κρατούν έγκλειστες οροθετικές γυναίκες, που απολύουν εγκύους, που διαμορφώνουν ένα ειδικό καθεστώς εκμετάλλευσης των γυναικών στους χώρους δουλειάς, που καταστέλλουν και επιτίθενται με αγριότητα στις αγωνιζόμενες γυναίκες, οι οποίεςορθώνουν ανάστημα απέναντι στην αδικία και στην εκμετάλλευση, που στοιβάζουν και κρατούν έγκλειστες χιλιάδες μετανάστριες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε άθλιες συνθήκες, που εδραιώνουν ένα διεθνές σκλαβοπάζαρο καταναγκαστικής πορνείας γυναικών και παιδιών με τα κυκλώματα trafficking, που αθωώνουν όσους τα διευθύνουν -όπως στη περίπτωση του ιδιοκτήτη της επιχείρησης «Χωριάτικο»-, που λιντσάρουν τον οροθετικό ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας Ζακ Κωστόπουλο/ZackieOh και που τελικά το μόνο που κάνουν είναι να προωθούν τη βία του ισχυρού απέναντι στον αδύναμο, αυτού δηλαδή που βρίσκεται στηβάσητης κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας.

Η καθεστωτική καθιέρωση τέτοιων ημερών αποτελεί για εμάς άλλη μια προσπάθεια να διαστρεβλωθεί η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης. Από τη μία επιχειρείται η αποσιώπηση αιματηρών γυναικείων αγώνων στη λήθη της ιστορίας και από την άλλη η απονοηματοδότησή τους ως αίτημα για ισότιμη διαχείριση της εξουσίας. Ως εκ τούτου, γυναικείοι αγώνες επιχειρείται να αφομοιωθούν από τα πάνω, οδηγώντας στο να αναρριχώνται γυναίκες στις δομές εξουσίας καταλαμβάνοντας θέσεις που ουδεμία σχέση έχουν με τα συμφέροντα των καταπιεσμένων, αλλά αντίθετα συνδράμουν στην εξόντωσή τους. Παραδείγματα αποτελούν η υπουργός εργασίας Αχτσιόγλου, καθώς και η υπουργός και υφυπουργός “προστασίας του πολίτη” Γεροβασίλη και Παπακώστα, που αυτή τη στιγμή ξεπλένουν όλα τα εγκλήματα του εξουσιαστικού συστήματος, το οποίο μέσα στην αποσύνθεσή του επιτίθεται με ακόμη μεγαλύτερη αγριότητα στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Τα πληβειακά στρώματα αντιμετωπίζονται ως πλεονάζοντες πληθυσμοί και εξοντώνονται, ενώ όσες και όσοι αγωνίζονται ενάντια στην εξαθλίωση, τη φτώχεια,την υποταγή και το θάνατο καταστέλλονται βίαια, ψεκάζονται με τόνους χημικών, ξυλοκοπούνται, διώκονται, συλλαμβάνονται, δολοφονούνται ή βασανίζονται στα αστυνομικά τμήματα.

Δεν είναι μακριά το 2012, όπου στο κέντρο της Αθήνας,αντιφασιστική μοτοπορεία που πραγματοποιήθηκε σε ένδειξη αλληλεγγύης στους μετανάστες και ενάντια στις ναζιστικές παρακρατικές συμμορίες, χτυπιέται άγρια από τις δυνάμεις της αστυνομίας, τόσο στο δρόμο όσο και ώρες μετά, κατά την κράτηση συλληφθεισών και συλληφθέντων στην ασφάλεια. Οι μπάτσοι-βασανιστές έσβηναν πάνω τους τσιγάρα και τους απειλούσαν με κάθε τρόπο, μεταξύ άλλων φωτογραφίζοντάς τους και δηλώνοντας ότι τα στοιχεία τους θα παραδοθούν στη Χρυσή Αυγή. Δηλαδή σε αυτούς που λίγους μήνες αργότερα δολοφόνησαν τον Παύλο Φύσσα, με την κάλυψη της αστυνομίας. Για τις συντρόφισσες επιφυλασσόταν “ειδική μεταχείριση” με χλευασμούς και σωματική βία, με τα οποία οι βασανιστές εξαπέλυαν διαρκώς το σεξιστικό τους μένος εις βάρος τους. Στις 29 Νοέμβρη δικάζονται οι αστυνομικοί της ομάδας ΔΕΛΤΑ για τα βασανιστήρια σε βάρος των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής μοτοπορείας. Σε αυτή τη δίκη οι συλληφθέντες δίνουν ακόμη μία μάχη απέναντι στους βασανιστές τους, στέκονται με το κεφάλι ψηλά και στήνουν ακόμη ένα ανάχωμα απέναντι στην κρατική βία, την ανοχή, τη σιωπή και τη λήθη.

Ως αγωνιζόμενες, ως αναρχικές και ως γυναίκες δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυες στους 15 συντρόφους και συντρόφισσες. Δεν έχουμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυες η μία στην άλλη και όλες μαζί να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε απ’ άκρη σ’ άκρη σε όλη τη γη μαζί με όλους τους καταπιεσμένους αυτού του κόσμου απέναντι στους καθημερινούς μας δυνάστες. Δεν έχουμε παρά να σταθούμε μαζί µε τα λόγια και τις δράσεις των αγωνιζόμενων γυναικών και να χαιρετίσουμε τους αγώνες τους σε όλη τη γη. Εμπνεόμενες από τις αιματηρές απεργίες των μεταναστριών στις ΗΠΑ του 19^ου αι. ως τις MujeresLibres της Ισπανικής Επανάστασης, από τις Ζαπατίστριες στην Τσιάπας ως τις αντάρτισσες στη Ροζάβα και από τις γυναίκες αγωνίστριες στην Τουρκία και στις ΗΠΑ, αγωνιζόμαστε για να ανατρέψουμε το σάπιο κόσμο της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού και να οικοδομήσουμε στα συντρίμμια του αυτόν της κοινωνικής ισότητας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, αυτόν της γυναικείας χειραφέτησης, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της αναρχίας και του ελευθεριακού κομμουνισμού.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑΣ (ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ 29 ΝΟΕΜΒΡΗ, Ευελπίδων)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία – Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

25 Νοέµβρη 1960: Τρεις αντιδικτατορικές αγωνίστριες, οι αδερφές Πάτρια, Μινέρβα και Μαρία Τερέζα Μιραµπάλ δολοφονούνται από άντρες των δυνάµεων ασφαλείας του δικτάτορα Τρουχίγιο στον Άγιο Δοµίνικο. Τριανταένα χρόνια αργότερα, η 25η Νοέµβρη καθιερώνεται ως παγκόσµια ηµέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών.

Η έµφυλη βία είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισµός
Δεν υπάρχει µεγαλύτερη υποκρισία από το να µιλούν για εξάλειψη της έµφυλης βίας οι ίδιοι οι θεσµοί (όπως η Γενική Γραµµατεία Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών) ενός συστήµατος που την επιβάλλει: Μέσα από τους νόµους και τους µηχανισµούς τους – την αστυνοµία, τα δικαστήρια, τις φυλακές, την ταξική εκµετάλλευση, τον εγκλεισµό µεταναστριών και προσφύγων σε στρατόπεδα.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο εξοργιστικό από το να εµφανίζονται ως πολέµιοι της έµφυλης βίας οι εκπρόσωποι µιας κυβέρνησης που ευθύνεται για τη λυσσαλέα επίθεση των ΜΑΤ στις διαδηλώτριες και τους διαδηλωτές των αναρχικών µπλοκ στην πορεία του Πολυτεχνείου, µε ρίψη χηµικών, άγριους ξυλοδαρµούς και συλλήψεις, καθώς και για τη χρήση αύρας και την αστυνοµοκρατία στην περιοχή των Εξαρχείων. Και όλα αυτά, µε τις πολιτικές προϊστάµενες της αστυνοµίας (Γεροβασίλη και Παπακώστα), να δίνουν συγχαρητήρια στους ένστολους δολοφόνους «για την αυτοσυγκράτηση που επέδειξαν».
Πώς να µιλήσει κανείς για βία κατά των γυναικών αποσιωπώντας ότι οι αγωνιζόµενες βρίσκονται αντιµέτωπες µε την κρατική καταστολή, µε την αστυνοµική κτηνωδία ή την απειλή της, µε την τροµοκρατία των αφεντικών; Αντιµέτωπες µε µια βία που πάντα έχει επιπλέον σεξιστικό πρόσηµο, αποσκοπώντας να εξευτελίσει, να τιµωρήσει και να συµµορφώσει γυναίκες που και ως τέτοιες τόλµησαν να εξεγερθούν, να αµφισβητήσουν τα πατριαρχικά στερεότυπα και να σταθούν απέναντι στην αδικία; Πώς να αποσιωπήσει κανείς ότι η κρατική βία ενάντια στις αγωνιζόµενες γυναίκες είναι κοµµάτι της συστηµικής βίας που αποσκοπεί στην κοινωνική υποδούλωση και στοχεύει όλους όσους παλεύουν για την ανατροπή της;
Πώς να µιλήσει κανείς γι’ αυτή τη βία αποσιωπώντας ότι δεν πρόκειται για µεµονωµένα περιστατικά, αλλά για συστατικό στοιχείο ενός πατριαρχικού εξουσιαστικού και καπιταλιστικού συστήµατος, οργανωµένου για να επιβάλλει την ανισότητα και την ανελευθερία; Ενός συστήµατος που στους καιρούς της κρίσης του, για να µείνει αλώβητο επενδύει ακόµα περισσότερο στον κοινωνικό κανιβαλισµό, προωθώντας τη βία του ισχυρού απέναντι στον «αδύναµο» µε βάση την ταξική, έµφυλη και ρατσιστική ιεραρχία. Πρόκειται για µια λειτουργία που έχει ως αποτέλεσµα την αναπαραγωγή της εξουσιαστικής βίας στο κοινωνικό σώµα, την αποχαλίνωση του κοινωνικού εκφασισµού µε τις ευλογίες της έννοµης τάξης, όπως συνέβη µε τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh, την ένταση και την αύξηση των έµφυλων διακρίσεων και της κακοποίησης γυναικών.
Πώς να µιλήσουν για αυτή τη βία οι εκπρόσωποι του συστήµατος που την διαιωνίζει και τη νοµιµοποιεί;

Αστυνοµική και θεσµική βία
«Είστε µία υπηρεσία αδικηµένη. Και επειδή ο ρόλος σας είναι λεπτός, η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές βάλλουν εναντίον σας χωρίς να το αξίζετε»
Όλγα Γεροβασίλη, απευθυνόµενη στα ΜΑΤ, 8/11/2018

Χιλιάδες γυναίκες καθηµερινά αρνούνται το ρόλο του θύµατος, στέκονται αλληλέγγυες η µία δίπλα στην άλλη, χτίζουν µέσα από την ατοµική και συλλογική τους εξέγερση την προοπτική ενός κόσµου πραγµατικής ισότητας και ελευθερίας. Μέσα από τη συµµετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, σε απεργίες και διαδηλώσεις, σε αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και δράσεις, σε καταλήψεις, σε συλλογικότητες, σε συνελεύσεις, σε κάθε έκφραση αµφισβήτησης του κυρίαρχου, εκείνο που εκφράζεται δεν είναι ότι είµαστε αγωνίστριες παρόλο που είµαστε γυναίκες – αλλά, αντιθέτως, επειδή είµαστε και γυναίκες. Γιατί για να ζήσουµε, χρειάστηκε από τα πρώτα µας βήµατα να συγκρουστούµε µε τους ρόλους που µας περίµεναν. Είµαστε δυνατές γιατί είµαστε ο καρπός αυτής της καθηµερινής σύγκρουσης. Και είµαστε αλληλέγγυες γιατί δεν µας ενώνει µόνο η κοινή καταπίεση, αλλά και η αντίσταση.
Η καταστολή επιστρατεύεται για να τσακίσει αυτή την εξέγερση, για να καταπνίξει την προοπτική της αληθινής χειραφέτησης και να επιβάλλει το φόβο και την πειθάρχηση, όπως επιστρατεύεται ενάντια σε κάθε απόπειρα αποτίναξης της εξουσιαστικής βαρβαρότητας. Οι γυναίκες που αγωνίζονται βρίσκονται επιπλέον αντιµέτωπες µε πρακτικές σεξιστικής µεταχείρισης, ξυλοδαρµών, προσβολών και απειλών µε βάση το φύλο. Πρακτικές των σωµάτων ασφαλείας που θεωρούνται δεδοµένες ή και «αυτονόητες», είτε στο πλαίσιο της «νόµιµης βίας» του καθεστώτος απέναντι σε όλους όσους αντιστέκονται είτε γιατί θεωρείται κατοχυρωµένη η υποτίµηση των γυναικών. Πρακτικές που αποτελούν ταµπού ακόµα και για οργανώσεις οι οποίες καταγγέλλουν άλλες µορφές έµφυλης βίας• πρακτικές που συστηµατικά αποκρύβονται και σιωπηρά επικροτούνται από τους φορείς εξουσίας, αφού εξασφαλίζουν την ατιµωρησία των υπεύθυνων.

Δεν πρόκειται να σιωπήσουµε!
Στις 29 Νοέµβρη δικάζονται οι αστυνοµικοί της οµάδας ΔΕΛΤΑ για τα βασανιστήρια σε βάρος των 15 συλληφθέντων της αντιφασιστικής µοτοπορείας, που είχε γίνει σε γειτονιές της Αθήνας το 2012, σε ένδειξη αλληλεγγύης στους µετανάστες και ενάντια στις ναζιστικές παρακρατικές συµµορίες. Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι οι οποίοι συνελήφθησαν τότε χτυπήθηκαν άγρια στο δρόµο και στη συνέχεια για ώρες µέσα στην Ασφάλεια, όπου οι ένστολοι φασίστες έσβηναν πάνω τους τσιγάρα και τους απειλούσαν µε κάθε τρόπο, µεταξύ άλλων φωτογραφίζοντάς τους παράτυπα και δηλώνοντας ότι τα στοιχεία τους θα παραδοθούν στη Χρυσή Αυγή (σε αυτούς που δολοφόνησαν λίγους µήνες αργότερα τον Παύλο Φύσσα, υπό το βλέµµα άλλων αστυνοµικών). Ανάµεσά τους, οι συντρόφισσες συγκέντρωναν το σεξιστικό µένος των βασανιστών, χλευάζονταν και δέχονταν σωµατική βία.
Σε αυτή τη δίκη, που θα σταθούν απέναντι στους βασανιστές τους, βάζοντας φραγµό στη σιωπή και τη νοµιµοποίηση της κρατικής βίας, θα βρεθούµε και πάλι στο πλευρό τους, ως αγωνιζόµενες, ως αναρχικές και ως γυναίκες.

Γιατί η πατριαρχική βία του κράτους και των αφεντικών δεν αποτελεί παρεκτροπή ούτε αποµεινάρι του παρελθόντος, όπως διατείνονται οι κυβερνώντες. Είναι παρούσα στις απολύσεις εγκύων γυναικών, στα µεροκάµατα της πείνας, στη διαρκή εργασιακή ανασφάλεια, στη σεξουαλική παρενόχληση στους χώρους δουλειάς. Είναι παρούσα µε τη µορφή της καταστολής στις διαδηλώσεις, όπως στην πορεία του Πολυτεχνείου, µε τους ξυλοδαρµούς, τις συλλήψεις και τις δίκες αγωνιστριών. Είναι παρούσα στο λιντσάρισµα του οροθετικού, γκέι ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου / Ζackie Oh! µε τη συνδροµή των αστυνοµικών του Α.Τ. Οµόνοιας. Στη δαιµονοποίηση, τους αποκλεισµούς, την περιθωριοποίηση των φτωχών, στις ρατσιστικές διακρίσεις σε βάρος των ΛΟΑΤΚΙ ατόµων. Είναι παρούσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες, µετανάστες και µετανάστριες, στον τραµπουκισµό ηλικιωµένης πρόσφυγα στη Μόρια, στις τρεις µετανάστριες που βρέθηκαν πρόσφατα δολοφονηµένες στις όχθες του Έβρου, στις αµέτρητες γυναίκες, παιδιά και άντρες που πνίγονται στο Αιγαίο. Είναι παρούσα στα δικαστήρια που καταδικάζουν την 22χρονη Π.Α. σε χρόνια φυλάκισης επειδή αντιστάθηκε στον επίδοξο βιαστή της και αθωώνουν τα κυκλώµατα trafficking, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του ιδιοκτήτη της επιχείρησης «Χωριάτικο», ή στην περίπτωση των βιαστών της Ξάνθης. Η κρατική βία είναι παρούσα στην εξοντωτική ποινή της 53χρονης γυναίκας που καταδικάστηκε σε δεκαετή κάθειρξη µόνο και µόνο επειδή παραποίησε το απολυτήριο δηµοτικού για να µπορέσει να επιβιώσει δουλεύοντας ως καθαρίστρια. Είναι παρούσα στις ίδιες φυλακές που βρήκε το θάνατο η Κατερίνα Γκουλιώνη,παλεύοντας για την κατάργηση των εξευτελιστικών κολπικών ελέγχων. Είναι παρούσα στην πολιτική των υπουργών και των κρατικών υπηρεσιών που ευθύνονται για τη διαπόµπευση και τον εγκλεισµό 27 οροθετικών γυναικών, οδηγώντας, µεταξύ άλλων, στην αυτοκτονία µίας εξ αυτών. Και η λίστα δεν έχει τελειωµό…
Η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης ή θα είναι κοµµάτι του ευρύτερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση ή θα αφοµοιώνεται από την πατριαρχία, το κράτος και τον καπιταλισµό ως µέσο εξωραϊσµού τους
Η αναρρίχηση γυναικών σε θέσεις εξουσίας (µε πιο επίκαιρα παραδείγµατα εκείνα της υπουργού εργασίας Αχτσιόγλου, καθώς και της υπουργού και της υφυπουργού δηµόσιας τάξης Γεροβασίλη και Παπακώστα – η οποία µάλιστα επανέφερε σε συνέντευξή της το δόγµα της µηδενικής ανοχής απέναντι στους αγωνιζόµενους) είναι το θλιβερό αποτέλεσµα της καπηλείας και της προσπάθειας αφοµοίωσης από τα πάνω των γυναικείων αγώνων. Ταυτόχρονα είναι ένα αποτυχηµένο µέσο εξωραϊσµού του χρεοκοπηµένου εξουσιαστικού συστήµατος που, µέσα στη σήψη του, επιτίθεται µε ακόµα µεγαλύτερη αγριότητα σε όσες και όσους αγωνίζονται και αντιµετωπίζει τα πληβειακά στρώµατα της κοινωνίας ως πλεονάζοντες και προς εξόντωση πληθυσµούς.
Πίσω από τους βολικούς για την κυριαρχία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης, παρουσιάζοντάς την ως αίτηµα ισότητας στη διαχείριση της εξουσίας ή επιδίωξη προνοµίων στο πλαίσιο ενός εκµεταλλευτικού καθεστώτος, κρύβεται η ιστορία αιµατηρών, µαχητικών γυναικείων αγώνων από τα κάτω. Είµαστε πολλές και ερχόµαστε από µακριά. Είµαστε άνεργες, εργάτριες, φοιτήτριες, µητέρες. Είµαστε αναρχικές, αντιφασίστριες, εξεγερµένες. Γεννηθήκαµε από τις εµπρήστριες της γαλλικής Κοµµούνας, από τις µετανάστριες ράφτρες απεργούς στις ΗΠΑ του 19ου αιώνα, από την αντίσταση των ιθαγενών γυναικών απέναντι στους κατακτητές, από τις Μujeres Libres της ισπανικής επανάστασης. Οι γιαγιάδες µας πήραν τα όπλα απέναντι στους φασίστες και τους ταγµατασφαλίτες, και µας µεγάλωσαν µε ιστορίες αξιοπρέπειας των πεινασµένων και των εξόριστων. Οι µανάδες µας ήταν εκείνες που στάθηκαν απέναντι στη χούντα, έγραφαν για µας συνθήµατα στους τοίχους και τραγουδούσαν σε κελιά. Οι αδερφές µας είναι Ζαπατίστας στα βουνά της Τσιάπας, αντάρτισσες στο Κουρδιστάν, αναρχικές και κοµµουνίστριες στην Τουρκία, πετούν πέτρες και ορµούν µε γυµνά χέρια στους στρατιώτες στην Παλαιστίνη. Είναι µαύρες στην Αµερική, ιθαγενείς Μαπούτσε στη Χιλή και την Αργεντινή. Σε όλο τον κόσµο στέκονται απέναντι σε κυβερνήσεις, στρατούς και αστυνοµίες. Μαζί τους συναντιόµαστε σε µια υψωµένη γροθιά κι ένα βλέµµα αλληλεγγύης, που οπλίζει την αποφασιστικότητά µας να καταστρέψουµε κάθε µορφή καταπίεσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να οικοδοµήσουµε µαζί έναν κόσµο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ!

Πέµπτη, 22 Νοέµβρη ‘18

Αναρχικές συντρόφισσες ενάντια στην πατριαρχία

(Γυναίκες όλης της γης ενωμένες ενάντια στον σεξισμό και τον μισογυνισμό. για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών - απο Ομάδα Γυναικών Ροσινάντε)

By Rocinante |  Ομάδα Γυναικών |  21 Νοεμβρίου 2018  

Κανένα έθνος δεν χωρίζει τις γυναίκες την παγκόσμια μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Σε όλες τις χώρες του κόσμου, ενώνονται κάτω από την κοινή εμπειρία της σεξιστικής βίας και με μια φωνή απαιτούν να σταματήσει η καταπίεση, η υποτίμηση και ο εξευτελισμός. Η 25 Νοέμβρη είναι άλλη μία μέρα τον χρόνο που οι γυναίκες κάνουν τον κόσμο να γυρίζει και φέρνουν πιο κοντά στην ισότητα την ανθρωπότητα ανεξαρτήτως φύλου, σεξουαλικής προτίμησης, χρώματος, εθνικότητας και κοινωνικής τάξης.

Στην Ελλάδα μόνον το 2018 είδαν το φως της δημοσιότητας12 δολοφονίες γυναικών με καθαρά μισογύνικο κίνητρο (γυναικοκτονίες), 26 βιασμοί (ομαδικοί και μη) , 4 υποθέσεις κυκλώματος σωματεμπορίας γυναικών, 6 δημόσιοι ξυλοδαρμοί, 11 σεξουαλικές παρενοχλήσεις και 4 απολύσεις εγκύων. Στα περισσότερα περιστατικά οι θύτες κρίθηκαν αθώοι ή η ποινή τους ήταν αμελητέα σε σχέση με το έγκλημα. Η αστική δικαιοσύνη κάνει έμφυλες διακρίσεις!

Τα ποσοστά του μισθολογικού χάσματος παραμένουν σε υψηλά επίπεδα της τάξης του 16,3% στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα έρευνες για την ευθύνη των οικιακών καθηκόντων αναφέρουν ότι οι γυναίκες έχουν την αποκλειστική ενασχόληση σε ποσοστό 85% των ερωτηθέντων και ο αριθμός των γυναικών κατακλύζει το ποσοστό των ανέργων. Η μη παροχή οικονομικής προστασίας των εργαζόμενων νέων μητέρων ή και μέλλουσων από το Κεφάλαιο και το Κράτος οξύνει τον αποκλεισμό των γυναικών από την αγορά εργασίας με άμεση συνέπεια την αναπαραγωγή σεξιστικών στερεοτύπων που καθιστούν την γυναίκα για πάντα την άμισθη βασίλισσα της φροντίδας του συζύγου, του σπιτιού, των παιδιών και των ηλικιωμένων.

Αναμένεται η βία κατά των γυναικών να πολλαπλασιαστεί.

Η ακδροδεξιά στροφή των κοινωνιών, τα εθνικιστικά παραληρήματα και η ανάδειξη φασιστικών κυβερνήσεων εγκαθιδρύουν ανθρωποφάγα καθεστώτα, μετατρέπουν τον ανταγωνισμό και τη βία ως το μόνο εργαλείο επιβίωσης, πετούν στα σκουπίδια κάθε έννοια αλληλεγγύης και συνύπαρξης. Οι κοινωνικά ευάλωτες ομάδες ανθρώπων όπως οι γυναίκες, οι λοατ+, οι μη λευκοί, οι μετανάστες, οι προσφυγες, οι αμεα, οι εργάτες/ριες, οι ακραία φτωχοί αποτελούν τις ανθρωποθυσίες του καπιταλισμού να αντεπεξέλθει στην αποσύνθεση του μετά από δεκαετίες παγκόσμιας κρίσης.

Ιδιαίτερα για την γυναίκα, η αναθέρμανση του «Πατρις, θρησκεία, οικογένεια» θα της αφαιρεί κοινωνικά και εργατικά δικαιώματα και θα την γδύνει αργά και βασανιστικά από την ιδιότητα του ανθρώπου. Για την κοινωνία θα παραμένει η μηχανή αναπαραγωγής και ενίσχυσης του κράτους και του έθνους.

ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ. 
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ.

Η ομάδα γυναικών Ροσινάντε καλεί όλους τους ανθρώπους να σταθούν υπερ της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας. Οι μεγάλοι φεμινιστικοί αγώνες των τελευταίων ετών σε όλο τον κόσμο, οι υλικές νίκες που πέτυχαν, ας αποτελέσουν μόνο την αρχή. Στις 24 Νοέμβρη βρισκόμαστε στον δρόμο για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών μια για πάντα.

-ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΝΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
-ΠΛΗΡΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ, ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΡΙΣΗ
-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΣΑΣ
-ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΣΕΞΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΠΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΜΑΣ

(με αφορμή την 25η Νοέμβρη - απο πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία | Πάτρα)

Posted on Νοέμβριος 19, 2018

25 ΝΟΕΜΒΡΗ

ΗΜΕΡΑ ΕΞΑΛΕΙΨΗΣ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ

ΗΜΕΡΑ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

H 25η Νοέμβρη έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως η μέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Καθιερώθηκε το 1991, ύστερα από αιτήματα γυναικείων οργανώσεων, σχεδόν 30 χρόνια αργότερα από όταν οι τρεις αδερφές Μιραμπάλ βασανίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και στραγγαλίστηκαν μέχρι Θανάτου, κατ’ εντολή του δικτάτορα Τρουχίλο της Δομινικανής Δημοκρατίας.

Η καθεστωτική καθιέρωση τέτοιων ημερών δεν μπορεί να κρύψει τα αναρίθμητα παραδείγματα καθημερινής, ωμής, θεσμικής ή μη, βίας εις βάρος των γυναικών αλλά και όλων όσων ανήκουν στον πάτο της κοινωνικής και ταξικής ιεραρχίας. Δεν είναι μακρινά άλλωστε τα παραδείγματα της διαπόμπευσης και του εγκλεισμού των οροθετικών γυναικών το 2012 σε μια περίοδο μηδενικής ανοχής για το κράτος, της καταδίκης της 22χρονης γυναίκας στη διπλανή Κόρινθο που υπερασπίστηκε τον εαυτό της απέναντι στο βιαστή της, του εγκλεισμού σε στρατόπεδα συγκέντρωσης χιλιάδων στοιβαγμένων μεταναστριών και μεταναστών ή της άγριας δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, οροθετικό και χρήστη, μέρα μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, στο πρόσωπο του οποίου εξαπολήθηκαν μανιωδώς όλα εκείνα τα αντικοινωνικά, κανιβαλικά αντανακλαστικά που είναι αναγκαία για τους ισχυρούς και διαχέουν στους από τα κάτω της κοινωνικής πυραμίδας ώστε να επιβάλουν και να διατηρήσουν την περίοπτη θέση τους στον κόσμο του κράτους, της εξουσίας και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία | Πάτρα